پيام

کيان ايراني
98/9/4

+ [تلگرام] چگونه به شرايط کشور اعتراض کنيم؟ - مگه من چه گناهي کردم؟ برم جلو، صَدّام دهنمو آسفالت مي‌کنه، برگردم اونجوري دهنم آسفالت مي‌شه، مگه من جاده خاکي ام آخه! (بايرام لودر/ اخراجي ها؛ مسعود ده نمکي) چندي قبل بعد از اعتراضات خياباني، بسياري از مسئولان گفتند و نوشتند که «اعتراض حق مردم است و بايد راهکار اعتراض در چارچوب قانون انديشيده شود». اين «بايد انديشيده شود» در زبان فارسي يعني «حالا بي خيال شيد تا بعد ببينيم چکار ميشه کرد»! اعتراضات مهار شد اما الان بسياري مي پرسند چطور مي شود به شرايط اقتصادي کشور اعتراض کرد که؛ 1 متهم به همسويي با نقشه هاي استکبار جهاني نشويم. 2 آب در آسياب دشمن نريزيم. 3 دل عربستان سعودي را شاد نکنيم. 4 با تندروهايي که تشنه آشوب هستند تعريف نشويم. 5 به عنوان اغتشاشگر و فتنه گر دستگير نشويم. 6 برچسب مخالف دولت و سياه نمايي را نچسبانند وسط پيشاني مان. 7 لو نرود که از داماد صدام دلار گرفته ايم! و ... واقعاً چطور مي شود فرياد کرد؟ با چه ادبياتي و کجا مي شود داد زد که حضرات! استخوانمان زير اين همه فشار شکست! خُرد شد! توصيه به صبر و مقاومت و اميد هم اندازه اي دارد. ما مثل شما باتقوا نيستيم که بر اين همه مصيبت صبر کنيم! ما آدم هاي معمولي کوچه و خيابان هستيم، با گناهان معمولي، با توان معمولي، با استخوان هاي معمولي که تاب اين همه درد ندارد! سکوت ميکنيم و گراني و تورم و احتکار دارد دهانمان را آسفالت ميکند و مثل بايرام مي ترسيم اعتراض کنيم يک جور ديگر دهانمان آسفالت شود! ما جاده خاکي نيستيم. انسانيم! لطفاً راهنمايي کنيد که چطور و کجا فرياد بزنيم و فرکانس صدايمان چقدر باشد که خداي نکرده خوراک براي رسانه هاي بيگانه مهيا نکنيم. احسان محمدي

*محمد سعيد* 100/1/26